Έμαθα πώς να συμπεριφέρομαι καταλλήλως στους άλλους

Έμαθα πώς να συμπεριφέρομαι καταλλήλως στους άλλους

Από τη Σιγιουάν, Γαλλία

Μια μέρα, ήρθε να με δει ο αδελφός Τσεν από την εκκλησία μας. Είπε ότι, στον ελεύθερο χρόνο του, ήθελε να κάνει πράξη το να καταθέσει μαρτυρία, καθώς και να προσφέρει λίγη από τη δύναμή του στο έργο του ευαγγελίου. Λόγω των παλαιότερων αλληλεπιδράσεών μου με τον αδελφό Τσεν, γνώριζα ότι είχε πολύ αλαζονική διάθεση, κι έτσι η γνώμη και η άποψή μου γι’ αυτόν ήταν ήδη μερικώς διαμορφωμένες. Επιπλέον, θεωρούσα ότι εκείνοι που καταθέτουν μαρτυρία πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο γνώσεων σχετικά με τη Βίβλο. Πρέπει να είναι σε θέση να επικοινωνούν την αλήθεια ξεκάθαρα και να είναι σε θέση να απαντούν στα ερωτήματα εκείνων στους οποίους κηρύττουμε το ευαγγέλιο.
Θεωρούσα ότι δεν κατείχε αυτές τις ιδιότητες, κι έτσι δεν συμφώνησα. Στο άκουσμα αυτού, είπε: «Βάσει των ικανοτήτων μου, δεν πιστεύεις ότι μπορώ να κάνω πράξη την κατάθεση μαρτυρίας; Δεν θα χαράμιζα το ταλέντο μου αν δεν κατέθετα μαρτυρία;» Όταν το άκουσα αυτό, ένιωσα μεγάλη αγανάκτηση και σκέφτηκα: «Νομίζεις ότι η κατάθεση μαρτυρίας είναι εύκολο πράγμα; Αν δεν έχεις αληθινό ταλέντο, νομίζεις ότι μπορείς να εκπληρώσεις αυτό το καθήκον ορθά; Έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Απλώς δεν έχεις ακριβή γνώση του εαυτού σου!» Στη συνέχεια, συναναστράφηκα μαζί με μερικούς άλλους αδελφούς και αδελφές για την κατάσταση του αδελφού Τσεν, ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε την κατάστασή του. Αφού άκουσαν αυτά που είπα, μερικοί από τους αδελφούς και τις αδελφές είπαν κι εκείνοι ότι ο αδελφός Τσεν είχε εκδηλώσει αλαζονεία στις συμπεριφορές του. Τούτο μού επιβεβαίωσε ότι η γνώμη που είχα για τον αδελφό Τσεν ήταν πράγματι ακριβής. Ουδέποτε αντιλήφθηκα ότι, όταν σχολίαζα αδιάφορα τον αδελφό Τσεν, δίχως να αναζητώ την αλήθεια για να τον κατανοήσω επακριβώς, στην ουσία τον έκρινα και συνωμοτούσα με τους άλλους.

Μια φορά, παρευρισκόμουν σε μια συνάντηση με τον αδελφό Τσεν. Καθώς διαβάζαμε την εργασιακή ρύθμιση για το πώς μπορούσαμε να παρακολουθούμε τις ταινίες της οικογένειας του Θεού ενόσω ζούσαμε την εκκλησιαστική ζωή, εκείνος είπε: «Πιστεύω ότι οι επικεφαλής και οι συνεργάτες δεν κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Απλώς κηρύττουν γράμματα και δόγματα στις συναντήσεις και δεν είναι σε θέση να διευθετήσουν τις πρακτικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές μας. Είναι υπέροχο ότι πλέον μπορούμε να παρακολουθούμε ταινίες στις συναντήσεις μας. Αυτό θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την αλήθεια». Συνέχισε, λέγοντας: «Όταν εκπλήρωνα αυτό το καθήκον στην αρχή, επειδή δεν καταλάβαινα τις αρχές, αντιμετώπιζα πολλές δυσκολίες. Ωστόσο, τώρα που έχω επίγνωση των αρχών, νιώθω πως η εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος κυλά πολύ πιο ομαλά και τα αποτελέσματα που σημειώνω στο έργο μου είναι ιδιαιτέρως καλά…» Όταν τον άκουσα να το λέει αυτό, μέσα μου φούντωσε αποστροφή και αντίσταση. Σκέφτηκα: «Είσαι πολύ καλός στο να εκμεταλλεύεσαι ευκαιρίες. Εκμεταλλεύεσαι τη συναναστροφή του αδελφού άνωθεν για να μειώσεις εμάς τους επικεφαλής και τους συνεργάτες. Ταυτόχρονα, δεν έχεις αμελήσει να γίνεις μάρτυρας του εαυτού σου και να κάνεις επίδειξη. Είσαι πραγματικά πολύ αλαζονικός και παράλογος…» Στη συνέχεια, αρχίσαμε να συζητάμε το πώς θα συνεργαζόμασταν πάνω στα πέντε ζητήματα που έπρεπε να επικοινωνηθούν στην επόμενη συνάντηση. Εκείνη τη στιγμή, ο αδελφός Τσεν προσφέρθηκε να καταστεί υπεύθυνος τριών εκ των ζητημάτων και πρότεινε, μάλιστα, άτομα ως υπεύθυνους των εναπομεινάντων δύο ζητημάτων. Όταν κανόνισα να καταστεί υπεύθυνος της επόμενης συνάντησης ο επικεφαλής της ομάδας, εκείνος γρήγορα ρώτησε τον επικεφαλής, με τρόπο που υποδήλωνε αμφιβολία: «Πιστεύεις ότι μπορείς να το χειριστείς; Μπορείς να το κάνεις;» Από τον τόνο της φωνής του φαινόταν σαν να νόμιζε ότι μονάχα εκείνος μπορούσε να είναι υπεύθυνος της συνάντησης. Αντιμέτωπη με τη συμπεριφορά του, σκέφτηκα: «Είσαι πολύ παράλογος. Εσύ μπορείς να το κάνεις; Απλώς θέλεις να χρησιμοποιήσεις αυτή την ευκαιρία ως εξέδρα για να κάνεις επίδειξη στους αδελφούς και τις αδελφές. Θέλεις να τραβήξεις όλη την προσοχή πάνω σου, μα δεν θα το επιτρέψω.» Για να τον εμποδίσω από το να επιτύχει τον στόχο του, επέβαλα την εξουσία μου για να κάνω αναδιάταξη ώστε να μη γίνει εκείνος υπεύθυνος. Σκεπτόμενη τη συνολική συμπεριφορά του αδελφού Τσεν, μέσα μου τον αντιπάθησα πάρα πολύ και οι προκαταλήψεις μου προς το πρόσωπό του εντάθηκαν ακόμη περισσότερο. Συγκεκριμένα, είχα επικοινωνήσει αρκετές φορές μαζί του σχετικά με την αλαζονική συμπεριφορά του, όμως εκείνος το παραδεχόταν μόνο στα λόγια και στη συνέχεια δεν έβλεπα καμία σαφή αλλαγή. Έτσι, θεωρούσα πως η αλαζονεία του βρισκόταν σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο. Ήταν υπέρμετρα αλαζονικός, σε σημείο που θεωρούσα ότι δεν μπορούσε ποτέ να αλλάξει και ότι δεν υπήρχε ελπίδα για εκείνον. Και μερικές φορές, σκεφτόμουν μάλιστα ότι επειδή ήταν τόσο αλαζονικός, ουσιαστικά δεν ήταν κατάλληλος να εκπληρώνει το υπάρχον καθήκον του. Απλώς θα τον αντικαθιστούσα με κάποιον άλλο.

Μετά το πέρας της συνάντησης και αφού είχα συλλογιστεί κάθε σκέψη και άποψη που είχα αποκαλύψει κατά τη διάρκειά της, στην καρδιά μου ένιωσα μια κάποια δυσαρέσκεια και μεγάλη δυσφορία. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Έχω πολλές σκέψεις και προκαταλήψεις ενάντια στον αδελφό Τσεν. Πιστεύω πως είναι πολύ αλαζονικός. Τώρα, όποτε τον ακούω να μιλάει, μέσα μου φουντώνουν η αποστροφή και η αντίσταση. Θέλω μάλιστα να τον αντικαταστήσω. Θεέ μου! Γνωρίζω ότι η κατάστασή μου είναι λαθεμένη. Ωστόσο, δεν κατανοώ το θέλημά Σου και δεν γνωρίζω σε ποια πτυχή της αλήθειας θα πρέπει να εισέλθω. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, διαφώτισε και καθοδήγησέ με.» Μετά την προσευχή, σκέφτηκα μια περικοπή από ένα κήρυγμα: «Αυτού του είδους το σκεπτικό υπάρχει στην καρδιά σας; Όταν σκέπτεστε κάποιον, πρώτα σκέπτεστε τις αδυναμίες του, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους είναι διεφθαρμένος. Σωστά; Αν συνεχίσετε να έχετε αυτό το σκεπτικό, δεν θα μπορέσετε ποτέ να συμβαδίσετε φυσιολογικά με τους άλλους. […] Αλλά επειδή πιστεύει πραγματικά στον Θεό και επιθυμεί να επιδιώκει την αλήθεια, δεν θ’ αργήσει η στιγμή που αυτή η διαφθορά μέσα του θα αρχίσει να αλλάζει και θα εξαφανιστεί. Έτσι πρέπει να εξετάζουμε αυτό το ζήτημα και πρέπει να εξετάζουμε τα ζητήματα με ένα όραμα για ανάπτυξη. Δεν πρέπει να εστιάζουμε στις αδυναμίες του ανθρώπου, κι έπειτα να τον καταδικάζουμε για πάντα, λέγοντας πως αυτός ο άνθρωπος θα είναι έτσι σε όλη του τη ζωή, πως είναι τέτοιου είδους άνθρωπος. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως τον κρίνετε και τον οριοθετείτε! Κατά τη σωτηρία των ανθρώπων, ο Θεός δεν έχει μιλήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, λέγοντας ότι η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί σ’ αυτόν τον βαθμό και, επομένως, είναι ανώφελο να τη σώσει και ότι αυτό είναι το τέλος της ανθρώπινης φυλής. Ο Θεός επ’ ουδενί δεν το βλέπει έτσι. Έτσι, όλοι μας τώρα επιδιώκουμε την αλήθεια. Όλοι μας επιθυμούμε να επιδιώκουμε την αλήθεια και πιστεύουμε ότι αν, κατ’ ελάχιστον, συνεχίσουμε την επιδίωξή μας, τότε μέσα σε λίγα χρόνια σίγουρα θα μπορέσουμε να αλλάξουμε μερικώς και τελικά θα καταστούμε τελείως ικανοί να επιτύχουμε αλλαγή της διάθεσης και να οδηγηθούμε στην τελείωση από τον Θεό. Όλοι σας έχετε τέτοιου είδους πίστη, έτσι δεν είναι; Εφόσον έχετε τέτοιου είδους πίστη, οφείλετε να πιστεύετε πως και οι άλλοι έχουν τέτοιου είδους πίστη» (από «Πώς να καθιερώσει κανείς κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις» στο βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή, Τόμος Α’»). Αυτή η περικοπή συναναστροφής μού έδειξε ξεκάθαρα την κατάστασή μου και ένιωσα ντροπή. Είδα πόσο αλαζονική και επηρμένη ήταν η φύση μου. Ενεργούσα σαν να είχα την αλήθεια και σαν να ήμουν σε θέση να κρίνω με ακρίβεια έναν άνθρωπο με μια ματιά και να κατανοήσω πλήρως την ουσία του. Συσχετίζοντας τα λόγια του κηρύγματος με τον εαυτό μου, συνειδητοποίησα το εξής: Από τις αλληλεπιδράσεις μου με τον αδελφό Τσεν, σχημάτισα την άποψη ότι ήταν νέος και περήφανος όταν τον είδα να εκφράζει την αλαζονική διάθεσή του στα λόγια που έλεγε και στα πράγματα που έκανε. Θεωρούσα ότι δεν διέθετε καθόλου αυτογνωσία. Μάλιστα, μέσα μου έκρινα ότι ήταν άνθρωπος αλαζονικός και τελείως παράλογος, και ότι δεν υπήρχε ελπίδα να αλλάξει. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν μπορούσα να του συμπεριφερθώ ποτέ δίκαια ή αμερόληπτα. Ο Θεός σώζει τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό, όμως εγώ οριοθετούσα τον αδελφό Τσεν από κάθε άποψη. Τώρα ο Θεός με έχει ξεσκεπάσει και με έχει κάνει να δω ξεκάθαρα την αλαζονεία και την έπαρσή μου. Θεωρούσα πως οι δικές μου αντιλήψεις και πεποιθήσεις ήταν η αλήθεια και τα πρότυπα βάσει των οποίων έκρινα τους ανθρώπους. Ήμουν εξαιρετικά παράλογη. Έβλεπα και ζύγιζα τους άλλους βάσει αρχών και προτύπων; Ήταν σύμφωνη με την αλήθεια η μέθοδος με την οποία έβλεπα και οριοθετούσα τους ανθρώπους; Ήμουν κατώτερη από ένα σκουλήκι. Πώς είχα τα προσόντα να κρίνω και να καταδικάζω άλλους ανθρώπους; Ο λόγος του Θεού λέει: «Οι άνθρωποι που σώζει ο Θεός είναι εκείνοι που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις μέσω της διαφθοράς του Σατανά· δεν είναι τέλειοι, αψεγάδιαστοι άνθρωποι, ούτε άνθρωποι που ζουν μέσα σε γυάλα» (από «Η είσοδος στη ζωή είναι το πλέον σημαντικό για την πίστη στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Δεν έχουμε οδηγηθεί ακόμα στην τελείωση και βρισκόμαστε ακόμα στη διαδικασία της σταδιακής αλλαγής μέσα από την εμπειρία μας πάνω στο έργο του Θεού. Παρόλο που μπορεί να εκφράζουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας ή να διαπράττουμε κάποιες παραβάσεις κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων μας, εφόσον πιστεύουμε ειλικρινά στον Θεό και επιδιώκουμε την αλήθεια, θα είμαστε σε θέση να αλλάξουμε. Ωστόσο, εγώ δεν έβλεπα τους άλλους με σκοπό την ανάπτυξη. Αντιθέτως, τους οριοθετούσα βάσει των αντιλήψεων και της διεφθαρμένης διάθεσής μου. Ήμουν πράγματι εξαιρετικά αλαζονική.

Στη συνέχεια, διάβασα ακόμη μία περικοπή του λόγου του Θεού: «Σύμφωνα με ποια αρχή πρέπει να μεταχειρίζεστε τα μέλη της οικογένειας του Θεού; (Να μεταχειριζόμαστε δίκαια κάθε αδελφό και αδελφή.) Πώς γίνεται αυτό; Ο καθένας έχει μικρο-ελαττώματα και ψεγάδια, καθώς και ορισμένες ιδιοσυγκρασίες· όλοι οι άνθρωποι έχουν αυταρέσκεια, αδυναμία και κομμάτια στα οποία υπολείπονται. Εσύ πρέπει να τους βοηθάς με στοργή, να είσαι ανεκτικός και επιεικής, και να μην είσαι πολύ σκληρός ούτε να δημιουργείς ζήτημα για κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια. Τους ανθρώπους που είναι νέοι ή δεν έχουν πολύν καιρό που πιστεύουν στον Θεό ή μόλις πρόσφατα άρχισαν να εκτελούν τα καθήκοντά τους ή να προβάλλουν ιδιαίτερα αιτήματα, το να τους τραβάς τα αυτιά είναι σκληρό. Αγνοείς το κακό που κάνουν εκείνοι οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι, κι όμως, όταν εντοπίζεις μικρο-ψεγάδια και ελαττώματα στους αδελφούς και τις αδελφές σου, αρνείσαι να τους βοηθήσεις, επιλέγοντας, αντίθετα, να δημιουργείς ζήτημα για αυτά τα πράγματα και να τους κρίνεις πίσω από την πλάτη τους, ωθώντας, έτσι, ακόμη περισσότερους ανθρώπους να τους αντιτάσσονται, να τους αποκλείουν και να τους εξοστρακίζουν. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Ενεργείς βάσει των προσωπικών σου προτιμήσεων και δεν είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις τους ανθρώπους δίκαια· αυτό δείχνει διεφθαρμένη σατανική διάθεση! Είναι παράβαση! Όταν οι άνθρωποι πράττουν, ο Θεός παρακολουθεί· ό,τι κι αν κάνεις και ό,τι κι αν σκέφτεσαι, Εκείνος το βλέπει! Αν θέλεις να αντιληφθείς τις αρχές, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την αλήθεια. Μόλις καταλάβεις την αλήθεια, μπορείς να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού· αν δεν αντιλαμβάνεσαι την αλήθεια, σίγουρα δεν πρόκειται να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού. Η αλήθεια σού λέει πώς να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους, και μόλις το καταλάβεις αυτό, θα ξέρεις και πώς να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να μεταχειρίζεστε τους άλλους παρουσιάζεται ξεκάθαρα και επισημαίνεται στα λόγια του Θεού· η στάση με την οποία ο Θεός αντιμετωπίζει την ανθρωπότητα είναι η στάση που πρέπει να υιοθετούν οι άνθρωποι στη μεταξύ τους αντιμετώπιση. Πώς αντιμετωπίζει ο Θεός τον κάθε άνθρωπο; Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ανώριμο ανάστημα ή είναι νέοι ή το χρονικό διάστημα που πιστεύουν στον Θεό είναι πολύ μικρό. Η φύση και η ουσία κάποιων ανθρώπων δεν είναι κακιά ή μοχθηρή· απλώς είναι σχετικά αδαείς ή τους λείπει επίπεδο ή έχουν μολυνθεί υπερβολικά από την κοινωνία. Δεν έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, γι’ αυτό δυσκολεύονται να αποφύγουν να κάνουν ανόητα πράγματα ή να διαπράξουν πράξεις άγνοιας. Ωστόσο, από την οπτική του Θεού, τέτοια θέματα δεν είναι σημαντικά· Εκείνος εξετάζει μόνο τις καρδιές των ανθρώπων. Αν είναι αποφασισμένοι να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας, πηγαίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση και ο στόχος τους είναι αυτός, τότε ο Θεός τούς παρακολουθεί, τους περιμένει και τους δίνει χρόνο και ευκαιρίες που τους επιτρέπουν να εισέλθουν. Ο Θεός δεν τους ρίχνει κάτω με ένα χτύπημα ούτε τους χτυπά τη στιγμή που θα ξεμυτίσουν· ο Θεός δεν έχει μεταχειριστεί ποτέ έτσι τους ανθρώπους. Τούτου λεχθέντος, αν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον με τέτοιον τρόπο, αυτό δεν δείχνει τη διεφθαρμένη τους διάθεση; Αυτό ακριβώς δείχνει. Πρέπει να δεις πώς αντιμετωπίζει ο Θεός τους αγνοούντες και μωρούς ανθρώπους, πώς αντιμετωπίζει εκείνους με το ανώριμο ανάστημα, πώς αντιμετωπίζει τις κανονικές εκδηλώσεις της διεφθαρμένης διάθεσης της ανθρωπότητας και πώς χειρίζεται τους κακόβουλους. Ο Θεός έχει ποικίλους τρόπους αντιμετώπισης διαφορετικών ανθρώπων, αλλά και ποικίλους τρόπους διαχείρισης των μυριάδων καταστάσεων των διαφορετικών ανθρώπων. Πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια αυτών των πραγμάτων. Μόλις καταλάβεις τις εν λόγω αλήθειες, θα μπορείς να μάθεις και πώς να τις βιώνεις» (από «Για να κερδίσετε την αλήθεια, πρέπει να μάθετε από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα γύρω σας» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Ο λόγος του Θεού περιγράφει με μεγάλη σαφήνεια τις αρχές και το μονοπάτι του πώς να συμπεριφέρεται κανείς στους ανθρώπους. Περιγράφει, επίσης, ότι η στάση του Θεού προς τους αντίχριστους και τους μοχθηρούς ανθρώπους είναι γεμάτη μίσος, κατάρες και τιμωρία. Όσο για εκείνους που έχουν εξαιρετικά μικρό ανάστημα, που είναι χαμηλού επιπέδου και έχουν κάθε λογής διεφθαρμένες διαθέσεις και ελαττώματα, εφόσον πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, είναι πρόθυμοι να επιδιώκουν την αλήθεια, μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη, η στάση του Θεού προς αυτούς θα είναι μια στάση αγάπης, ελέους και σωτηρίας. Από τον λόγο του Θεού είδα πως ο Θεός έχει αρχές και πρότυπα σχετικά με το πώς συμπεριφέρεται σε κάθε άνθρωπο. Ο Θεός απαιτεί να αγαπάμε εκείνους που αγαπάει ο Θεός και να μισούμε εκείνους που μισεί ο Θεός. Πρέπει να είμαστε ανεκτικοί και συγχωρητικοί προς τους αδελφούς και τις αδελφές που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και να τους δίνουμε μια ευκαιρία να μετανοήσουν και να αλλάξουν. Δεν μπορούμε απλώς να τους γκρεμίζουμε με ένα χτύπημα όταν έχουν εκφράσει τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, καθώς τούτο δεν συνάδει με τις αρχές και τις μεθόδους του Θεού σχετικά με το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς στους ανθρώπους, πολύ λιγότερο δε είναι το θέλημα του Θεού. Άρχισα να σκέπτομαι ότι ο αδελφός Τσεν ανέλαβε το βάρος των καθηκόντων του, ότι είχε μια αίσθηση ευθύνης και ότι ήταν σε θέση να κάνει κάποιο πρακτικό έργο. Ποτέ δεν αναλογίστηκα πλήρως τα προτερήματα και τα προσόντα του. Αντιθέτως, εστίασα στη διαφθορά του και δεν έκανα πίσω, τον έκρινα και τον καταδίκασα. Η φύση μου ήταν πραγματικά μοχθηρή!

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, σκέφτηκα μια περικοπή του λόγου του Θεού: «Η στάση και ο τρόπος με τα οποία μεταχειρίστηκε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα, είναι παρόμοια με τον τρόπο που οι άνθρωποι-γονείς δείχνουν ενδιαφέρον για τα δικά τους παιδιά. Μοιάζουν επίσης με τον τρόπο που αγαπούν οι άνθρωποι-γονείς, μεριμνούν και φροντίζουν τους δικούς τους γιους και κόρες – πραγματικά, ορατά, απτά. Αντί να τοποθετήσει Εαυτόν σε μια υψηλή και ισχυρή θέση, ο Θεός χρησιμοποίησε αυτοπροσώπως δέρματα, προκειμένου να φτιάξει ρούχα για τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία το αν το γούνινο παλτό χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη σεμνότητά τους ή για να τους προστατεύσει από το κρύο. Εν ολίγοις, τα ρούχα που χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν το σώμα του ανθρώπου κατασκευάστηκαν από τον Θεό αυτοπροσώπως, με τα ίδια Του τα χέρια. Αντί να τα δημιουργήσει απλά μέσω της σκέψης ή θαυματουργών μεθόδων όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, ο Θεός αναγνωρισμένα έπραξε κάτι, που ο άνθρωπος σκέφτεται ότι ο Θεός δεν μπορεί και δεν πρέπει να πράττει. Ίσως τούτο να είναι κάτι απλό, που κάποιοι μπορεί να μη θεωρούν ούτε καν άξιο αναφοράς, αλλά επίσης επιτρέπει σε όλους όσοι ακολουθούν τον Θεό, αλλά προηγουμένως είχαν γεμίσει από ασαφείς ιδέες για Αυτόν, να αποκτήσουν μια εικόνα της αυθεντικότητας και της στοργής Του, και να δουν την πιστή και ταπεινή Του φύση. Κάνει ανυπόφορα αλαζονικούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και ισχυροί, να σκύβουν τα ματαιόδοξα κεφάλια τους με ντροπή μπροστά στην αυθεντικότητα και την ταπεινότητα του Θεού» (από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α’» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Κάθε ένας από τους λόγους του Θεού ζέστανε την καρδιά μου. Ένιωθα το ενδιαφέρον και τη συμπόνια του Θεού για τους ανθρώπους, όπως επίσης ένιωθα ότι η φροντίδα και η μέριμνά Του ήταν αληθινές. Όταν ο Αδάμ και η Εύα παράκουσαν την εντολή του Θεού και έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, παρόλο που ο Θεός τούς κρύφτηκε και τους έδιωξε από τον κήπο της Εδέμ, εξακολουθούσε να τους λυπάται και τους έφτιαξε ο ίδιος ρούχα από δέρμα για να φορέσουν. Ο Θεός είναι πραγματικά αξιαγάπητος και η διάθεσή Του είναι πραγματικά όμορφη και καλή. Η στάση Του προς τους διεφθαρμένους ανθρώπους και τους ανθρώπους που διαπράττουν παραβάσεις είναι μια στάση υπομονής. Χάρη στην ευσπλαχνία Του, Εκείνος μπορεί να συγχωρεί την άγνοια, την αδυναμία και την ανωριμότητα του ανθρώπου. Δίνει στον άνθρωπο τον χρόνο και την ευκαιρία να μετανοήσει. Ενόσω περιμένει, παρέχει αδιάκοπα στον άνθρωπο την αλήθεια, ώστε ο άνθρωπος να εισέλθει σ’ αυτήν. Η σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό είναι τόσο αληθινή. Ο Θεός είναι πιστός και η αγάπη Του για τον άνθρωπο είναι αληθινή· δεν είναι καθόλου ψεύτικη ή προσποιητή, μα απτή και αισθητή. Όταν το σκέφτηκα αυτό, τα μάτια μου βούρκωσαν και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν. Άρχισα να συλλογίζομαι όλες τις εμπειρίες μου. Στο έργο της ρύθμισης των επικεφαλής και των εργατών, δεδομένου ότι δεν είχα εισέλθει στις αρχές, έκανα κάποια πράγματα που διέκοψαν και αναστάτωσαν το έργο της εκκλησίας. Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός δεν με εξάλειψε ούτε με τιμώρησε. Αντιθέτως, χρησιμοποίησε την αναφορά που είχαν συντάξει οι αδελφοί και οι αδελφές μου για να με κάνει να αναλογιστώ τον εαυτό μου, να μετανοήσω και να αλλάξω, ώστε να μπορέσω να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου σύμφωνα με τις αρχές. Όταν ήμουν αρνητική και αδύναμη, ο Θεός χρησιμοποίησε τα λόγια Του για να με παρηγορήσει και να με στηρίξει. Παρακίνησε, επίσης, τους αδελφούς και τις αδελφές που βρίσκονταν στο πλευρό μου να μου μεταφέρουν το θέλημά Του, γεγονός που με ενδυνάμωσε σημαντικά. Σε περιόδους κατά τις οποίες διέπραττα παραβάσεις ή έκανα λάθη στο έργο μου ή έτρεφα παρανοήσεις και ήμουν επιφυλακτική προς τον Θεό, και είχα γίνει αρνητική και απρόσεκτη στο έργο μου, ο Θεός με διαφώτισε και με καθοδήγησε με τον λόγο Του, ώστε να μπορέσω να κατανοήσω το θέλημά Του, και είδα την αγάπη Του και τη σωτηρία Του. Τότε μπόρεσα να αφήσω πίσω μου την αρνητικότητα και τις παρανοήσεις… Δεν το είχε ήδη κάνει αυτό πάνω μου ο Θεός προ πολλού; Όταν είδα την απεριόριστη αγάπη του Θεού για μένα, η πεισματάρικη και μουδιασμένη καρδιά μου έλιωσε από την αληθινή αγάπη του Θεού. Απηύθυνα μια προσευχή μετάνοιας στον Θεό: «Θεέ μου! Σε έχω παρακούσει και Σου έχω αντισταθεί επανειλημμένως. Κι όμως Εσύ εξακολουθείς να μου συμπεριφέρεσαι με αγάπη και μακροθυμία, και δείχνεις κατανόηση για τις αδυναμίες μου. Επανειλημμένα, χρησιμοποίησες λόγια για να με διαφωτίσεις, να με καθοδηγήσεις, να με στηρίξεις και μου παράσχεις τα απαραίτητα. Βήμα-βήμα, με οδήγησες στο σήμερα. Δεν είμαι άξια να δαπανάς τόση φροντίδα και προσπάθεια στη σωτηρία μου. Θεέ μου! Η αγάπη Σου για μένα δεν περιγράφεται. Ενόσω περιμένεις υπομονετικά να αλλάξω, μου δίνεις επίσης ευκαιρίες να μετανοήσω. Από εδώ και στο εξής, το μόνο που εύχομαι είναι τα όσα κάνω πράξη να είναι σύμφωνα με το θέλημα και τις απαιτήσεις Σου. Επιθυμώ να στηρίζομαι στις αρχές της αλήθειας στη συμπεριφορά μου προς κάθε αδελφό και αδελφή που πιστεύει πραγματικά σ’ Εσένα».

Τότε διάβασα ακόμη μία περικοπή σ’ ένα κήρυγμα, που λέει: «Είστε, για παράδειγμα, επικεφαλής και πρέπει να είστε υπεύθυνος για τους αδελφούς και τις αδελφές. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος αδελφός ή αδελφή που δεν επιδιώκει την αλήθεια και δεν ακολουθεί το σωστό μονοπάτι. Τι θα πρέπει να κάνετε; Πρέπει να βοηθήσετε το άτομο αυτό. Αυτή η βοήθεια περιλαμβάνει να τον κλαδέψετε και να τον αντιμετωπίσετε. Περιλαμβάνει επίκριση και κριτική. Αυτός είναι ο τρόπος να βοηθήσετε. Όλα αυτά είναι αγάπη. Είναι αναγκαίο να τους πάρετε με το καλό ή να χρησιμοποιήσετε παρηγορητικό τόνο; Όχι απαραιτήτως. Εάν έχουν ανάγκη το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, τότε προβείτε σε αυτά. Αποκαλύψτε ό,τι πρέπει να αποκαλυφθεί. Κι αυτό γιατί είστε επικεφαλής και εργάτης. Αν δεν βοηθήσετε εσείς, τότε ποιος θα βοηθήσει; Αυτό είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκπληρώσετε» (από «Πώς πρέπει να βιώνει κανείς το έργο του Θεού προκειμένου να φτάσει στη σωτηρία και να οδηγηθεί στην τελείωση» στο βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή, Τόμος ΣΤ’»). Από αυτή τη συναναστροφή, έμαθα ότι ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης που πράγματι κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας, συμπεριφέρεται στους αδελφούς και τις αδελφές του με αρχές. Γνωρίζει ποια είναι η ευθύνη του και ποια η αποστολή του. Είναι σε θέση να στηρίζεται στις αρχές της αλήθειας για να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους σύμφωνα με τη φύση και την ουσία τους. Είναι σε θέση να βοηθήσει πρακτικά τους ανθρώπους με βάση τις διαφθορές και τα ελαττώματά τους. Γνωρίζει πότε πρέπει να τους βοηθά με στοργική καρδιά, πότε να τους αντιμετωπίζει και να τους κλαδεύει αυστηρά και πότε να τους επιπλήττει. Είναι σε θέση να συμπεριφέρεται καταλλήλως, να έχει αρχές, και δεν θα συμπεριφερθεί αυθαίρετα στους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν εκφράσει διαφθορά σαν να είναι εχθροί. Άρχισα να σκέφτομαι ξανά το πώς συμπεριφέρθηκα στον αδελφό Τσεν. Όταν τον είδα να αποκαλύπτει την αλαζονική διάθεσή του, δεν τον βοήθησα ούτε τον υποστήριξα με πρακτικό τρόπο. Δεν ανέλυσα σχολαστικά την αλαζονική φύση του προκειμένου να τον βοηθήσω να γνωρίσει την ουσία της φύσης του ή να τον βοηθήσω να δει καθαρά τις επικίνδυνες συνέπειες που θα υπήρχαν αν δεν άλλαζε η αλαζονική διάθεσή του. Αντιθέτως, τον έκρινα, τον απέκλεισα και τον καταδίκασα αυθαιρέτως. Μέχρι που διέδωσα και τις προκαταλήψεις που είχα γι’ αυτόν πίσω από την πλάτη του. Δεν επέδειξα ανεκτικότητα ούτε υπομονή, πολύ λιγότερο δε του συμπεριφέρθηκα στοργικά. Εκείνη τη στιγμή, διαπίστωσα ότι δεν είχα τις αρχές της αλήθειας στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμουν σ’ αυτόν τον αδελφό και δεν εκπλήρωνα το καθήκον και τις υποχρεώσεις μου. Κατάλαβα το θέλημα του Θεού και βρήκα το μονοπάτι της πράξης. Ως εκ τούτου, πήγα και βρήκα τον αδελφό Τσεν. Του επισήμανα τα προβλήματά του και του προσέφερα τη βοήθεια και την υποστήριξή μου. Ταυτόχρονα, τον αντιμετώπισα και τον κλάδεψα. Ανέλυσα σχολαστικά τις εσφαλμένες αντιλήψεις του περί επιδίωξης και το λανθασμένο μονοπάτι που ακολουθούσε. Συναναστράφηκα, επίσης, μαζί του σχετικά με την άγια ουσία του Θεού και τη διάθεσή Του που δεν ανέχεται καμία ύβρη… Δόξα τω Θεό για την καθοδήγησή Του. Μέσα από την επικοινωνία μου μαζί του, ο αδελφός Τσεν κατανόησε μερικώς την αλαζονική του φύση και τη διαφθορά που είχε εκφράσει. Είπε: «Παρόλο που γνωρίζω ότι είμαι πολύ αλαζονικός, συχνά το παραδέχομαι μόνο στα λόγια. Δεν έχω αναλύσει ποτέ την αλαζονική μου φύση εις βάθος, πολύ λιγότερο δε την έχω μισήσει πραγματικά. Μόνο χάρη στο ότι μου επισήμανες σήμερα αυτά τα πράγματα, έχω πλέον καταλάβει ότι η κατάστασή μου είναι ιδιαίτερα φρικτή και επικίνδυνη. Ο Θεός δεν βρίσκεται μες στην καρδιά μου κι εγώ δεν σέβομαι κανέναν. Πάντα νιώθω ότι είμαι ικανός. Ιδίως όταν το έργο αποφέρει αποτελέσματα, όχι μόνο κλέβω τη δόξα του Θεού, μα είμαι ακόμη πιο αλαζονικός και επηρμένος γιατί θεωρώ πως είμαι καταπληκτικός άνθρωπος. Βρίσκομαι στο μονοπάτι του αντίχριστου, κάνω κακές πράξεις και αντιστέκομαι στον Θεό. Σήμερα, η προειδοποίηση και η βοήθειά σου μού έδωσαν την ευκαιρία να αναλογιστώ τον εαυτό μου, να μετανοήσω και να αλλάξω…» Αυτά τα λόγια του άγγιξαν πραγματικά την καρδιά μου. Αισθάνθηκα βαθιά μέσα μου ότι δεν είχα εκπληρώσει τα καθήκοντά μου σωστά και ότι δεν είχα συμπονετική καρδιά. Δεν είχα προσφέρει βοήθεια ή υποστήριξη στον αδελφό μου. Αντιθέτως, είχα πιαστεί από τη διαφθορά του και τον είχα καταδικάσει. Αυτό που με έσωσε ήταν η κρίση και η παίδευση του λόγου του Θεού, κάνοντάς με να δω καθαρά ότι είχα αλαζονική και μοχθηρή φύση και διορθώνοντας την παράλογη αντίληψή μου. Διάβασα τα εξής στην περικοπή του κηρύγματος του Άνωθεν: «Μπορεί να ειπωθεί ότι οι άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά την αλήθεια κι έχουν τη θέληση να επιδιώξουν την τελείωσή τους, έχουν όλοι τους αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση. Όσο είναι σε θέση να δεχθούν την αλήθεια και να δεχθούν κλάδεμα και αντιμετώπιση, και είναι σε θέση να υπακούσουν απόλυτα στην αλήθεια, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, τότε αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν τη σωτηρία και να οδηγηθούν στην τελείωση. Μάλιστα, δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πραγματικά καλό επίπεδο και έχουν πραγματικά θέληση, και δεν είναι αλαζονικοί. Αυτό είναι γεγονός. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να είναι σε θέση να έχει ικανότητα διάκρισης. Δεν πρέπει να οριοθετεί κάποιον ως όχι καλό άνθρωπο και ως κάποιον που δεν μπορεί να σωθεί και να τελειωθεί, απλώς επειδή είναι εξαιρετικά αλαζονικός και αυτάρεσκος. Όσο ακραία αλαζονικός κι αν είναι αυτός ο άνθρωπος, εφόσον έχει καλό επίπεδο και μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια, είναι άνθρωπος που ο Θεός θέλει να οδηγήσει στην τελείωση. Τα κριτήρια του Θεού για την τελείωση των ανθρώπων είναι κυρίως να είναι το άτομο καλό, να έχει καλό επίπεδο και να επιδιώκει την αλήθεια. Αν το επίπεδο ενός ανθρώπου είναι πολύ χαμηλό κι εκείνος συνεχώς αδυνατεί να κατανοήσει την αλήθεια, τότε ακόμη κι αν η διάθεσή του είναι εξαιρετικά ταπεινή και καθόλου αλαζονική, εκείνος είναι άχρηστος και δεν αξίζει να οδηγηθεί στην τελείωση. Για τούτο το ζήτημα, πρέπει κανείς να κατανοήσει το θέλημα του Θεού. Αν το επίπεδο ενός ανθρώπου είναι καλό κι εκείνος έχει θέληση και δεν είναι αλαζονικός και αυτάρεσκος, τότε αυτό σίγουρα είναι προσωπείο ή ψεύτικη επιφανειακή εντύπωση, διότι τέτοιος άνθρωπος δεν υπάρχει. Πρέπει κανείς να γνωρίζει ότι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει αλαζονική και αυτάρεσκη φύση. Τούτο αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός» (από τη Συναναστροφή εκ του Άνωθεν). Αυτή η συναναστροφή με βοήθησε να κατανοήσω ξεκάθαρα το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζω ανθρώπους με αλαζονική διάθεση. Έμαθα ότι υπάρχει δυνατότητα να αλλάξουν αυτοί που έχουν αλαζονική διάθεση, και ότι το βασικό είναι το κατά πόσο είναι σε θέση να επιδιώξουν την αλήθεια και να δεχθούν την αλήθεια. Αν είναι σε θέση να δεχθούν την αλήθεια, να δεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού και να δεχθούν αντιμετώπιση και κλάδεμα, μπορούν ασφαλώς να αλλάξουν και να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Τώρα που εξέτασα και πάλι την κατάσταση του αδελφού Τσεν, συνειδητοποίησα ότι εφόσον ήταν νέος, εφόσον δεν πίστευε στον Θεό για πολύ καιρό και δεν είχε βιώσει πολλή από την κρίση και την παίδευση του Θεού, το γεγονός ότι εξέφραζε αλαζονική και επηρμένη διάθεση ήταν πολύ φυσιολογικό. Έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά και βρισκόμαστε υπό τον έλεγχο της αλαζονικής διάθεσής μας, επομένως λατρεύουμε να βρισκόμαστε στο προσκήνιο και να κάνουμε επίδειξη. Αυτό είναι κοινό χαρακτηριστικό των διεφθαρμένων ανθρώπων. Κι εγώ δεν έχω εκφράσει πολλές φορές αλαζονεία και έπαρση; Γιατί πιστεύω ότι εγώ μπορώ να αλλάξω, αλλά εκείνος όχι; Γιατί τα πρότυπα που έχω θέσει για τον εαυτό μου είναι χαμηλότερα από τα πρότυπα που έχω θέσει για εκείνον; Τούτο δεν σημαίνει ότι εγώ είμαι ακόμη πιο αλαζονική από εκείνον; Δεν είναι δίκαιος τρόπος να του συμπεριφέρομαι. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, μπόρεσα να αφήσω πίσω τη μεροληψία και τις προκαταλήψεις που είχα ενάντια στον αδελφό Τσεν. Ένιωσα πως η ουσία της φύσης του δεν ήταν κακή. Είχε την αποφασιστικότητα να επιδιώξει την αλήθεια, απλώς η αλαζονική του διάθεση ήταν λιγάκι πιο έντονη, και κατάλαβα ότι έπρεπε να τον βοηθήσω με στοργική καρδιά και να εκπληρώσω την ευθύνη μου.

Δόξα τω Θεό για τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του. Από την εμπειρία αυτή, έμαθα ότι όσοι ζουν μέσα στη διεφθαρμένη διάθεσή τους και δεν συμπεριφέρονται στους άλλους σύμφωνα με τις αρχές των λόγων του Θεού και δεν είναι σε θέση να υιοθετήσουν τη σωστή προσέγγιση προς τα προτερήματα και τις αδυναμίες των άλλων ανθρώπων, δεν μπορούν να συμπεριφέρονται δίκαια στους άλλους. Δεν θα επιφέρουν μόνο σωματική και ψυχική βλάβη στους αδελφούς και τις αδελφές τους, αλλά θα καθυστερήσουν και την είσοδό τους στη ζωή. Μπορεί, μάλιστα, να ζορίσουν τους άλλους ή να τους τιμωρήσουν, παίρνοντας το μονοπάτι του αντίχριστου. Δόξα τω Θεώ για το έργο της κρίσης και της παίδευσης που εκτέλεσε πάνω μου κατά τη χρονική αυτή περίοδο. Όταν ζούσα μέσα στην επαναστατική διάθεσή μου και δεν ήμουν σε θέση να συμπεριφερθώ στον αδελφό μου σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, ο Θεός άσκησε αμέσως την κρίση και την παίδευσή Του για να με σώσει εγκαίρως, και με έκανε να αναγνωρίσω την αλαζονική και μοχθηρή διάθεσή μου. Όταν γύρισα πίσω στον Θεό, έκανα πέρα τον εαυτό μου και αναζήτησα την αλήθεια, κέρδισα την καθοδήγηση και την ηγεσία του Θεού. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πώς να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους βάσει αρχών. Όταν συμπεριφέρθηκα στον αδελφό Τσεν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, βίωσα πραγματικά πνευματική γαλήνη και σταθερότητα. Επιπλέον, ήμουν σε θέση να ανακαλύψω και να διδαχθώ από τα προτερήματα του αδελφού Τσεν, ώστε να αντισταθμίσω τα ελαττώματά μου. Γεύτηκα τη γλυκύτητα του να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού. Το έργο και η καθοδήγηση του Θεού ήταν αυτά που μου έδωσαν τη δυνατότητα να κατανοήσω μερικές αλήθειες και να αποκτήσω μια κάποια κατανόηση της διαφθοράς και των ελαττωμάτων μου. Ταυτόχρονα, πιστεύω πραγματικά ότι η αντιμετώπιση των άλλων σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας είναι κάτι πολύ σημαντικό. Επιθυμώ μονάχα να συνεχίσω να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού όταν εκπληρώνω τα καθήκοντά μου, καθώς και να συμπεριφέρομαι σε καθέναν από τους αδελφούς και τις αδελφές μου σύμφωνα με την αλήθεια των λόγων του Θεού.